Ülkemizde diyabet çalışmalarının “Ulusal Diyabet Programı” çerçevesinde 1995 yılından itibaren yoğunlaşmasıyla birlikte kan şekeri kontrolü bakımından önemli başlıca iki konu kamuoyunun gündemine getirildi. Bunlardan ilki ihtiyacı olanlara ücretsiz insülin sağlanması, ikincisi ise diyabet eğitimi ile birlikte kendi kendine bakımın ön şartı olan evde kan şekeri ölçümünün yaygınlaştırılması. Başta diyabetli çocuklar olmak üzere insülin kullanan bütün diyabetlilerin sorunları 1995’den sonraki diyabet aktivitelerinde ve Ulusal Diyabet Programı Danışma kurulu toplantılarında tartışıldı. Dünya Sağlık Örgütü St. Vincent Bildirgesi ve Uluslar arası Çocuk ve Adolesan Diyabetikler Birliği (ISPAD)’nın KOS Bildirgesi 1999 İstanbul Deklarasyonu hedefleri doğrultusunda hazırlanan öneriler, Sağlık Bakanlığı aracılığı ile yetkililere iletildi. Resmi düzeydeki girişimlerin yanı sıra diyabet örgütleri konuyu popülarize etmek amacıyla çeşitli aktiviteler düzenledi.
Türkiye Diyabet ve Tedavi Eğitim Vakfı tarafından 14 Kasım 1996’da dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in katılı ile bir toplantı yapıldı ve diyabetlilerin hakları gerçekleştirilen bir panelde tartışıldı. Ve medya da, sürekli olarak diyabetlilerin sorunlarını işledi. Özellikle Sağlık Bakanlığı ve Maliye Bakanlığı düzeyinde etkili girişimlerde bulundu.
Türkiye Diyabet ve Tedavi Eğitim Vakfı tarafından diyabetlilerin sorunlarına dikkat çekmek amacıyla Uluslararası Diyabet Örgütleri ile 16 Kasım 1996’da Boğaz Köprüsü’nde ortak yürüyüş düzenlendi.
Diyabet Araştırma ve Uygulama Derneği İzmit Şubesi 6 Aralık 1996’da 30 kadar diyabetli çocuk ve ailesi ile birlikte Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel ve Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Necati Çelik’i ziyaret ederek diyabetli çocukların taleplerini içeren bir dosya sundu.
14 Kasım 1997 de 25 Ekim 1997 tarihlerinde diyabet örgütleri tarafından “Diyabetliler haklarını istiyor” isimli toplantı düzenlendi. Diyabet Araştırma ve Uygulama Derneği İzmit şubesi tarafından kan şekeri ölçüm çubuklarının ödenmesi konusunda SSK’nın aleyhine iki çocuğu da diyabetli olan Hüsamettin Çetin tarafından dava açıldı ve bu dava 31.10.1997’de kazanıldı. SSK’nın itirazlarına rağmen, Yargıtay davayı onayladı.
İstanbul’da 1999 yılında yapılan 5, Uluslar arası St. Vincent Deklarasyonu, İstanbul Bildirgesi Kararları doğrultusunda Güneydoğu Anadolu’da Adıyaman, Diyarbakır, Elazığ, Gaziantep, Kahramanmaraş, Kilis, Mardin, Malatya, Şırnak ve Şanlıursa illerini kapsayan ve diyabet bakım ve tedavisinin geliştirilmesi amacı ile 18 Kasım 2000 tarihinde iki yıllık Güneydoğu Anadolu Destek Projesi (GAPDİAB) başlatıldı.
Ekim 2002’de Türkiye Diyabet ve Tedavi Eğitim Vakfı bünyesinde diyabetlilerin hakları konusunda danışmanlık hizmeti vermek ve onlar adına, haklarını savunmak amacıyla “Hasta Hakları Hukuk Bürosu” kuruldu. Çocuk ve Adolesan Diyabetikler Derneği, Türkiye Diyabet Cemiyeti, Diyabetli Gençler Derneği gibi örgütler de, düzenledikleri çeşitli toplantılarda konunun gündemde kalmasını sağladılar.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]